Oku

Siz hiç bitmiş bir hikayenin devam etmesini istediniz mi?  Zamanın durduğu anda geçmişle yaşamaya çalıştınız mı? Tüm kötüye rağmen iyiye direnmeye, kötüye baş kaldırıp hayatla mücadeleye girdiniz mi?  Yanınız da kim varsa eş, dost, aile hepsi hayatınızdan çıktığın da her şey daha bitmedi demek için kendi başınızın etini yiyip her gün bir parçanız eksildiği halde kalan tek parçanıza sarılıp yola devam etmeyi denediniz mi? Kimsesiz kaldığınız zamanlarda kendinizin dostu olarak kendinizi seçtiğiniz zamanlara da girdiniz mi? Bitmesini istediniz mi acının? Bitmediğin de ona alışıp yola devam ettiniz mi peki? Ders almanız gerektiği zamanlar da tekrar ve tekrar aynı hataları yaptınız mı her defasında?  Kırık bir binanın duvarını bir bantla yapıştırmaya çalışıp için de üstünüze düşen parçaların arasında dimdik durmayı da denediniz mi? Hayatınız da bana güven diyen insanların sizi teker teker arkanızdan bıçaklamasına rağmen onlar hakkında en küçük bir kin beslemediğiniz de oldu mu?  Kurduğunuz

Söze nasıl  başlıycağımı bile bilmeden bir hikaye yazıyorum bu sefer. Sadece hayal edip anlayabileceğiniz bir hikaye. Acı çektikçe güçlenirim derdi kendine. Bunlar da geçer kimin sorunu yok ki?  Şuan ki halimden daha kötü olan o kadar çok insan var ki benim durumum hiç bir şey derdi kendine. Neden dediğini o da anlamazdı bende. Bir faydası olmuyordu çünkü. Her şeyinizi kaybettiğinizi düşünün. Ailenizi,sevdiginiz insanları,gidecek bir yeriniz kalmadığını hatta son sigaranızı bile biraz önce içtiğinizi. Ne yapardınız ki onun durumunda olsaydınız?  Şuan bir çok yorum yapılabilir ama mantıklı bit cevap onun ağzından çıkacak kelimeler de saklı. Ve o konuşmayı sevmiyor artık çünkü konuştukça ağlamak istedi ağlayamadıkça ölmek. Ne ağlayabildi nede ölebildi. Küçük bir yara biraz dikişle kapatılabilir. Peki yara vücudun yarısından daha da büyükse?  İşte tam anlamıyla durumu buydu. Peki çözüm neydi?  Yaşamak?  Ölmek?  Bu ikisi arasında gelip gidiyordu her gün her dakika her saniye. Hangisini yap